این هم معرفی کاراواجیو یک نقاش خاص به کاربران آسمونی
مقدمه :
در هر شغل، موقعیت اجتماعی و درجه فهمی از دنیای اطرافمان که باشیم، گاهی اوقات دچار حالات روخی غریبی می شویم که درک آنها برای خودمان هم آسان نیست. این حالات روحی، از عشق گرفته تا افسردگی و خلا روحی ، گاهی باعث می شود که انچه در درونمان می گذرد را به گونه ای تخلیه کنیم که سر درونمان آشکار نشود. مخصوصا اگر انسانی درونگرا باشیم. این موضوع در انسانهای حساس تر به خصوص هنرمندان بیشتر است. در اینجا ما به دنبال این نیستیم که حرفی که هنرمند می زند ” درست ” است یا ” نادرست ” بلکه به دنبال آن هستیم که بفهمیم چه می گوید. هر چند که در ” خاصیت ” داشتن این فهم هم محل مناقشه است. در هر صورت غرض از این مقدمه این بود که بگوییم تابلوهای کاراواجیو نیز حاصل یکی از این لحظات غریبی است که او ناچار شده است حرفش را در قالب یک پروژه کاری بیان کند.
کاراواجیو یک نوآور خشن در نقاشی است که سبک رئالیسم قوی و عاری از انعطاف و تغییر شکل را ایجاد کرد سبکی که به بیان تضاد در احساسات این مرد پرداخت. ویژگی قابل توجه و منحصر بفرد آثار این نقاش مربوط به عنصر نور است. پیکره‌ها از یک پس زمینه تاریک و اغلب مبهم پدیدار می‌شوند. او هنرمندی بود که آرمان‌های کلاسیک را رد می‌کرد.
